Τα τείχη της Θεσσαλονίκης αποτελούν ένα μοναδικό βιότοπο της χλωρίδας της πόλης, ένα ζωντανό μουσείο των φυτών της. Το τμήμα ανάμεσα στους διαδρόμους είναι χώρος πρασίνου, ενώ το φυσικό πρανές που δημιουργείται στη δυτική πλευρά χρησιμοποιειται σαν κερκίδα για υπαίθρια δρώμενα. Στην περικάστρια ζώνη τοποθετουνται μόνο χαμηλά φυτά, ώστε να μη διακόπτεται η προοπτική προς τα κάστρα, ενώ ψηλότερα δέντρα είναι φυτευμενα μόνο για το σκιασμό των καθιστικών. Επειτα από μελέτη του Εργαστηρίου Συστηματικής Βοτανικής και Φυτογεωγραφίας του Τμήματος Βιολογίας του ΑΠΘ, καταγράφηκαν 263 διαφορετικά φυτά που αυτοφύονται στα τείχη της πόλης. Ενα από αυτά, το Silene Thessalonica, πήρε το όνομά του από την πόλη αλλα, όπως ο αΐλανθος –δηλαδή η κοινότατη βρομούσα, κινεζικής προέλευσης– εισήχθη, για καλλωπισμό, από τους Τούρκους και με το ριζικό του σύστημα ρωγματώνει επικίνδυνα τα τείχη. Η συκιά, η μουριά, το αμπέλι, η ροδιά,η κάππαρη και η αμυγδαλιά, συναντώνται διάσπαρτα σε απόμερα σημεία των τειχών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου